بلاکچین چیست و چه کاربردی دارد؟

بلاکچین یک پایگاه داده است که بین گره های یک شبکه کامپیوتری به اشتراک گذاشته شده است.

به عنوان یک پایگاه داده، بلاکچین اطلاعات را به صورت الکترونیکی در قالب دیجیتال ذخیره می کند.

بلاکچین بیشتر به خاطر نقش مهم خود در سیستم های ارزهای دیجیتال، مانند؛ بیت کوین، برای حفظ ایمن و غیرمتمرکز تراکنش ها شناخته می شوند.

نوآوری در عملکرد بلاکچین، امنیت رکورد های موجود را تضمین می کند و بدون نیاز به شخص ثالث یک پایگاه داده قابل اعتماد ایجاد می کند.

یکی از تفاوت های کلیدی بین یک پایگاه داده معمولی و یک بلاکچین، نحوه ساختار داده ها است.

بلاکچین اطلاعات را در گره هایی به نام بلوک جمع آوری می کند که مجموعه ای از اطلاعات را در خود نگه می دارد.

هر بلوک دارای ظرفیت‌ های ذخیره‌ سازی خاصی است و هنگامی که ظرفیت هر بلوک پر شود، بسته می‌ شوند و به بلوک پر شده قبلی متصل می‌ شوند و زنجیره‌ ای از داده‌ ها را تشکیل می‌ دهند که به نام زنجیره بلوکی شناخته می‌ شود.

تمام اطلاعات جدیدی که به دنبال بلوک قبل در یک بلوک جدید ذخیره می شود، به بلوک قبلی و زنجیره بلوکی اضافه و متصل می شود.

یک پایگاه داده معمولی، معمولا ساختارش به شکلی است که داده ها را در جدول قرار می دهد، در حالی که ساختار بلاکچین، داده ها را به قطعات بلوکی که در کنار هم قرار دارند و یک زنجیره را ایجاد می کند، عمل می کند.

این ساختار در داده ها به طور طبیعی، غیر متمرکز ایجاد می شوند و هنگامی که هر بلوک پر می شود و در زنجیره بلوکی قرار می گیرد، بخشی از این خط زمانی می شود، هر بلوک زمانی که به زنجیره اضافه شود یک مهر زمانی را به زنجیره اضافه می کند.

نکات کلیدی

• بلاکچین، نوعی پایگاه داده است، که با یک پایگاه داده معمولی در نحوه ذخیره اطلاعات متفاوت است. بلاکچین داده ها را در بلوک هایی ذخیره می کند که از طریق رمزنگاری به یکدیگر متصل می شوند.
• داده های جدید وارد بلوک ها می شوند و هنگامی که بلوک با داده ها پر شد به بلوک قبلی زنجیر می شود که باعث اتصال داده ها به یکدیگر با توجه به ترتیب زمانی می شود.
• انواع مختلفی از اطلاعات را می توان در یک بلاکچین ذخیره کرد، اما رایج ترین استفاده تا کنون به عنوان سیستم مرکزی برای تراکنش ها بوده است.
• در مورد بیت‌ کوین، بلاکچین به‌ صورت غیر متمرکز استفاده می‌ شود تا هیچ فرد یا گروهی کنترلی بر داده ها نداشته باشد.
• بلاکچین غیر متمرکز تغییر ناپذیر است، به این معنی که داده های وارد شده برگشت ناپذیر هستند و برای بیت کوین به این معنی است که تراکنش ها به طور دائم ثبت می شوند و برای همه قابل مشاهده هستند.

هدف بلاکچین

هدف بلاکچین این است که اجازه دهد اطلاعات دیجیتال ثبت و توزیع شود، اما ویرایش نشود.

بلاکچین، پایه و اساس یک سیستم غیر قابل تغییر دارد که سوابق تراکنش های که در آن ثبت می شود را نمی توان تغییر، حذف و حتی از بین برد، به همین دلیل بلاکچین به عنوان فناوری سیستم مرکزی توزیع نیز شناخته می شود.

بلاکچین، اولین بار به عنوان یک پروژه تحقیقاتی در سال 1991 پیشنهاد شد، مفهوم بلاکچین قبل از اولین کاربرد گسترده آن در سال 2009 استفاده شد و مربوط به بیت کوین، در سال 2009 بود.

بعد از سال 2009، استفاده از بلاکچین از طریق ایجاد ارزهای دیجیتال مختلف، برنامه های کاربردی مالی غیرمتمرکز، توکن‌های غیرقابل تعویض و قرارداد های هوشمند، گسترش یافته است.

غیر متمرکز بودن بلاکچین

تصور کنید که یک شرکت دارای یک مزرعه از سرور با 10000 کامپیوتر است و برای نگهداری پایگاه داده ای که تمام اطلاعات حساب مشتری خود را در آن نگهداری می کند، استفاده می شود.

این شرکت دارای یک انبار می باشد وتمام کامپیوتر های خود را در آن قرار داده است و کنترل کامل هر یک از کامپیوتر ها و تمامی اطلاعات موجود در آنها را در اختیار دارد، با این حال اگر برق آن مکان یا اینترنت قطع شود یا حتی شرکت طی یک حادثه بسوزد و هر اتفاق دیگر تمام داده های آن شرکت از بین می رود.

بلاکچین یک پایگاه ذخیره داده است که در این پایگاه داده چندین گره شبکه در مکان های مختلف پخش شده و این موضوع باعث حفظ امنیت رکورد های ذخیره شده می شود و اگر کسی بخواهد تغییری در رکورد های ذخیره شده ایجاد کند، گره های دیگر تغییر نمی کنند در نتیجه از ایجاد یک خرابکاری نیز جلوگیری می شود.

به طور مثال: اگر یک کاربر، رکورد تراکنش های بیت کوین را دستکاری کند، گره های دیگر این موضوع را به یکدیگر ارجاع می دهند و به راحتی گره را با اطلاعات نادرست مشخص می کنند، این سیستم به ایجاد نظم دقیق و شفاف از رویداد ها کمک می کند.

به این ترتیب، هیچ گره ای در شبکه نمی تواند اطلاعاتی که ذخیره کرده است را تغییر دهد.

اطلاعات و تاریخچه، مانند؛ تراکنش های یک ارز دیجیتال، برگشت ناپذیر است.

چنین رکوردی می‌تواند فهرستی از تراکنش‌ ها باشد، اما این امکان برای یک بلاکچین نیز وجود دارد که اطلاعات مختلفی مانند قرارداد های قانونی، هویت‌ های فردی یا هویت محصولات یک شرکت را در خود نگه دارد.

برای اعتبار سنجی ورودی‌ ها یا رکورد های جدید در یک بلوک، اکثریت توان محاسباتی شبکه غیرمتمرکز باید با آن موافقت کنند.

شفافیت

به دلیل ماهیت غیرمتمرکز بلاکچین، همه تراکنش‌ ها را می‌ توان با داشتن یک گره شخصی یا با استفاده از کاوشگر های زنجیره بلوکی که به هر کسی اجازه می‌ دهد تراکنش‌ ها را به صورت زنده ببیند، به‌ صورت شفاف مشاهده کرد.

هر گره دارای نسخه ای مخصوص به خود از زنجیره است که با تایید و اضافه شدن بلوک های جدید به روز می شود.

به عنوان مثال: صرافی‌ هایی که در گذشته هک شده‌ اند، جایی که بعضی افراد بیت‌ کوین را در صرافی نگه می‌ داشتند و همه چیز خود را از دست دادند، در حالی که ممکن است هکر کاملاً ناشناس باشد، بیت کوین هایی که استخراج شده است به راحتی قابل ردیابی هستند.

اگر قرار بود بیت‌ کوین‌ های سرقت شده در برخی از این هک‌ ها به جایی منتقل یا خرج شوند، کاملا مشخص می‌ شد.

البته، سوابق ذخیره شده در بلاکچین بیت کوین و همچنین اکثر موارد دیگر رمزگذاری شده است.

این به معنی است که فقط صاحب یک رکورد می تواند آن را رمزگشایی کند (با استفاده از کلید عمومی و کلید خصوصی).

در نتیجه، کاربران بلاکچین می توانند با حفظ شفافیت ناشناس باقی بمانند.

امنیت بلاکچین

فناوری بلاکچین به چندین روش به امنیت و اعتماد غیرمتمرکز دست می یابد.

برای شروع، بلوک های جدید همیشه به صورت خطی و زمانی ذخیره می شوند، به این معنی که آنها همیشه به انتهای زنجیره بلوکی اضافه می شوند.

پس از اضافه شدن یک بلوک به انتهای زنجیره بلوک، بازگشت به عقب و تغییر داده های ذخیره شده در بلوک های قبلی بسیار دشوار است مگر اینکه اکثریت شبکه برای انجام این کار به اجماع رسیده باشند.

دلیل آن این است که هر بلوک حاوی هش خاص خود به همراه هش بلوک قبل از خود و همچنین مهر زمانی ثبت شده قبلی است.

کد های هش توسط یک تابع ریاضی ایجاد می شوند که اطلاعات دیجیتال را به رشته ای از اعداد و حروف تبدیل می کنند، اگر آن اطلاعات به هر نحوی ویرایش شود، کد هش نیز تغییر می کند.

فرض کنید یک هکر گره‌ ای را در شبکه بلاکچین راه‌ اندازی می‌ کند و قصد تغییر یک بلاکچین در جهت سرقت ارزهای دیجیتال افراد را دارد.

اگر بخواهد نسخه تکی خود را تغییر دهد، دیگر با نسخه دیگران همخوانی نخواهد داشت، وقتی بقیه نسخه های خود را به یکدیگر ارجاع می‌ دهند، می‌ بینند که این یکی متفاوت است و نسخه زنجیره‌ ای آن هکر به‌ عنوان نامشروع کنار گذاشته می‌ شود.

موفقیت در چنین هکی مستلزم آن است که هکر به طور همزمان 51 درصد یا بیشتر از نسخه های بلاکچین را کنترل و تغییر دهد تا نسخه جدید آنها به عنوان اکثریت و در نتیجه زنجیره مورد توافق تبدیل شود.

چنین حمله ای به مقدار زیادی پول و منابع نیاز دارد، زیرا آنها باید همه بلوک ها را دوباره انجام دهند زیرا اکنون دارای مهرهای زمانی و کد های هش متفاوت هستند.

با توجه به اندازه بسیاری از شبکه های ارزهای دیجیتال و سرعت رشد آنها، هزینه انجام چنین شاهکاری احتمالا غیرقابل حل خواهد بود.

این هک نه تنها بسیار گران بوده، بلکه احتمالاً بی نتیجه خواهد بود، انجام چنین کاری باعث جلب توجه برای سایر اعضا شبکه می شود و تغییراتی با این شدت دور از چشم بقیه نمی ماند، در این مواقع اعضای شبکه به نسخه جدیدی از شبکه می روند که تحت تاثیر قرار نگرفته است.

این امر باعث می‌ شود که ارزش نسخه مورد حمله کاهش پیدا کند و حمله در نهایت بی‌ معنی شود، زیرا هکر بد کنترل یک دارایی بی‌ ارزش را در اختیار دارد.

به همین دلیل است که حمله یه زنجیره بلوکی مثل بیت کوین در شبکه بلاکچین فارق از سختی ها و موارد دیگر مستلزم هزینه های زیاد است و می توان گفت که غیر قابل انجام می باشد.

بیت کوین و بلاکچین

فناوری بلاکچین برای اولین بار در سال 1991 توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتا، دو محققی که می خواستند سیستمی را پیاده سازی کنند که در آن زمان اسناد قابل دستکاری نباشد، مطرح شد.

اما تقریباً دو دهه بعد، با راه اندازی بیت کوین در ژانویه 2009، بلاکچین اولین کاربرد در دنیای واقعی خود را داشت.

بیت کوین بر روی بلاکچین ساخته شده است، در وایت پیپر بیت کوین، خالق مستعار بیت کوین ساتوشی ناکاموتو ، از آن به عنوان سیستم نقدی الکترونیکی جدید که کاملاً همتا به همتا و بدون شخص ثالث قابل اعتماد است یاد کرد.

نکته کلیدی در اینجا، این است که بیت کوین صرفاً از بلاکچین به عنوان وسیله ای برای ثبت شفاف سیستم مرکزی پرداخت ها استفاده می کند، اما بلاکچین، می تواند برای ثبت داده های تغییر ناپذیر استفاده شود.

در حال حاضر، ده‌ ها هزار پروژه به دنبال پیاده‌ سازی بلاکچین‌ ها به روش‌ های مختلف برای کمک به جامعه به غیر از ثبت تراکنش‌ ها هستند، به عنوان مثال: به عنوان راهی برای رای دادن ایمن در انتخابات دموکراتیک.

ماهیت تغییر ناپذیری بلاکچین به این معنی است که رای گیری تقلبی بسیار دشوارتر می شود.

به عنوان مثال: یک سیستم رأی گیری می تواند به گونه ای کار کند که برای هر شهروند یک ارز دیجیتال صادر شود.

سپس به هر نامزد یک آدرس کیف پول خاص داده می شود و رای دهندگان ارز دیجیتال خود را به آدرس هر نامزدی که می خواهند به آن رای بدهند ارسال می کنند.

ماهیت شفاف و قابلیت ردیابی بلاکچین باعث می شود تا احتیاجی به شمارش آرا نباشد و دسترسی غیر مجاز به رای گیری را در برگه های فیزیکی از بین می برد.

بلاکچین و بانک ها

بلاکچین ها به عنوان یک نیروی مخرب در بخش مالی و به ویژه در کارکرد های پرداخت و بانکداری اعلام شده است.

با این حال، بانک ها و بلاکچین غیرمتمرکز بسیار متفاوت هستند.

برای اینکه ببینیم یک بانک چه تفاوتی با بلاکچین دارد، اجازه دهید سیستم بانکی را با اجرای بلاکچین توسط بیت کوین مقایسه کنیم.

چگونه از بلاکچین استفاده می شود؟

همانطور که اکنون می دانیم، بلوک ها در بلاکچین بیت کوین داده های مربوط به تراکنش های پولی را ذخیره می کنند، امروزه بیش از 10000 سیستم ارز دیجیتال دیگر بر روی بلاکچین کار می کنند.

اما به نظر می رسد که بلاکچین در واقع یک روش قابل اعتماد برای ذخیره داده ها در مورد انواع دیگر تراکنش ها نیز هست.

برخی از شرکت هایی که بلاکچین را مورد استفاده قرار داده اند عبارتند از: Walmart، Pfizer، AIG، Siemens، Unilever و...

به عنوان مثال: IBM Food Trust بلاکچین خود را برای ردیابی سفری که محصولات غذایی برای رسیدن به مکان خود طی می کنند ایجاد کرده است.

در واقع صنایع غذایی شاهد شیوع بی‌ شماری از E. coli، سالمونلا، و لیستریا و همچنین مواد خطرناکی بوده است که به طور تصادفی وارد غذاها شده‌اند.

در گذشته هفته‌ ها طول می‌ کشید تا منبع این شیوع یا علت بیماری از آنچه مردم می‌خورند پیدا شود.

استفاده از بلاکچین به شرکت های غذایی این امکان را می دهد که از مبدا مسیر یک محصول غذایی را از طریق هر توقفی که انجام می دهد و در نهایت، تحویل آن را ردیابی کنند.

اگر مشخص شود غذایی آلوده است، می توان آن را از طریق هر ایستگاه تا مبدأ آن ردیابی کرد، نه تنها این، بلکه این شرکت‌ ها اکنون می‌ توانند هر چیز دیگری را که ممکن است با آن در تماس بوده‌ اند را ببینند، که باعث می شود سریعتر جلوی مشکل را بگیرند و به طور جدی جان انسان‌ ها را نجات دهند.

این یک نمونه از بلاکچین در عمل است، اما بسیاری از اشکال دیگر پیاده سازی بلاکچین وجود دارد.

بانکداری و مالی

شاید هیچ صنعتی بیشتر از بانکداری از ادغام بلاکچین در عملیات معاملاتی خود سود نبرد.

مؤسسات مالی فقط در ساعات کاری، معمولاً پنج روز در هفته، فعالیت می کنند، این بدان معناست که اگر سعی کنید یک چک را در روز چهارشنبه در ساعت 3 بعد از ظهر واریز کنید، احتمالاً باید تا صبح شنبه منتظر بمانید تا ببینید این پول به حساب شما رسیده است یا خیر.

حتی اگر سپرده خود را در ساعات کاری واریز کنید، به دلیل حجم انبوه تراکنش‌ هایی که بانک‌ ها برای تسویه دارند، باز هم تأیید تراکنش یک تا سه روز امکان دارد طول بکشد، از سوی دیگر، بلاکچین هرگز غیر فعال نمی شود.

با ادغام بلاکچین در بانک‌ ها، کاربران می‌ توانند تراکنش‌ های خود را در کمتر از 10 دقیقه پردازش کنند، اساساً زمان کمی صرف اضافه کردن یک داده به بلوک در بلاکچین می شود.

با استفاده از بلاکچین، بانک‌ ها این فرصت را دارند که با سرعت و امنیت بیشتری وجه بین موسسات را مبادله کنند.

به عنوان مثال: در معاملات سهام، فرآیند تسویه می تواند تا سه روز (زمان بیشتر، در صورت معاملات بین المللی) طول بکشد، به این معنی که پول و سهام برای آن دوره زمانی مسدود می شوند.

با توجه به حجم مبالغ مربوط، حتی چند روزی که پول در حال انتقال است، می تواند هزینه ها و خطرات قابل توجهی را برای بانک ها به همراه داشته باشد.

واحد پول

بلاکچین بستر مناسبی را برای ارز های دیجیتال مثل بیت کوین فراهم کرده است.

دلار آمریکا توسط فدرال رزرو کنترل می شود، با وجود این سیستم ها و کنترل آنها بر واحد پول یک کشور، داده و دارایی مردم تحت کنترل دولت ها و بانک ها قرار می گیرند و خطرات زیادی را نیز به همراه دارد، اگر بانک مورد استفاده مشتری هک شود، تمام اطلاعات او در اختیار هکر ها قرار می گیرد یا اگر بانک سقوط کند و ورشکسته شود دارایی افراد در معرض خطر قرار می گیرد و اگر افراد در کشوری با دولت ناپایدار زندگی کنند، ارز پول آنها در خطر خواهد بود.

با گسترش عملیات در شبکه ای از کامپیوتر ها، بلاکچین به بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال اجازه می دهد بدون نیاز به یک مرجع مرکزی کار کنند.

این موضوع نه تنها ریسک را کاهش می دهد، بلکه بسیاری از هزینه های پردازش و تراکنش را نیز حذف می کند.

همچنین می‌ تواند به کشور هایی با ارز های بی‌ ثبات یا زیر ساخت‌ های مالی ضعیف، ارز با ثبات‌ تری با کاربرد های بیشتر و شبکه گسترده‌ تری از افراد و مؤسسات بدهد که بتوانند با آنها معاملات داخلی و بین‌ المللی داشته باشند.

استفاده از کیف پول‌ های رمزنگاری شده برای حساب‌ های پس‌ انداز یا به‌ عنوان وسیله‌ ای برای پرداخت، مخصوصاً برای کسانی که هیچ شناسه دولتی ندارند، بسیار مهم است.

برخی از کشورها ممکن است جنگ زده باشند یا دولت هایی داشته باشند که فاقد هرگونه زیرساخت واقعی برای ارائه هویت هستند، شهروندان چنین کشور هایی ممکن است به حساب‌ های پس‌ انداز یا کارگزاری دسترسی نداشته باشند و بنابراین راهی برای ذخیره امن ثروت ندارند، که استفاده از یک ارز در شبکه ای مثل بلاکچین می تواند راه نجات آنها در مبادلات و معاملات و امور مالی باشد.

مراقبت های بهداشتی

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند از بلاکچین برای ذخیره ایمن سوابق پزشکی بیماران خود استفاده کنند.

هنگامی که یک پرونده پزشکی ایجاد و امضا می شود، می توان آن را در زنجیره بلوکی نوشت که به بیماران این اطمینان را می دهد که سابقه بیماری آنها قابل تغییر نیست.

این سوابق، سلامت شخصی را می توان با یک کلید خصوصی در زنجیره بلوکی رمزگذاری و ذخیره کرد، به طوری که تنها توسط افراد خاصی قابل دسترسی است و در نتیجه حفظ حریم خصوصی تضمین می شود.

سوابق اموال

اگر تا به حال زمانی را در دفاتر ثبت سپری کرده باشید، می دانید که روند ثبت حقوق مالکیت هم سنگین و هم وقت گیر و گاهی ناکارآمد است.

امروز، یک سند فیزیکی باید به یک کارمند دولت در اداره ثبت تحویل داده شود، جایی که به صورت دستی در پایگاه داده مرکزی وارد می شود.

در مورد اختلاف مالکیت ها نیز، دعاوی مالکیت باید با شاخص های عمومی در مورد مالکیت اموال عمومی تطبیق داده شود.

این فرآیند نه تنها پرهزینه و وقت گیر است، بلکه مستعد خطای انسانی نیز است.

بلاکچین این پتانسیل را دارد که نیاز به اسکن اسناد و ردیابی فایل های فیزیکی در یک دفتر ثبت را از بین ببرد.

اگر مالکیت دارایی در بلاکچین ذخیره و تأیید شود، مالکان می توانند اعتماد کنند که سند آنها دقیق و به طور دائم ثبت شده است.

در کشورهای جنگ‌ زده یا مناطقی که زیرساخت‌ های دولتی یا مالی کم یا فاقد زیرساخت‌ های مالی و مطمئناً فاقد دفتر ثبت هستند، اثبات مالکیت یک ملک تقریباً غیر ممکن است.

اگر گروهی از افرادی که در چنین منطقه‌ ای زندگی می‌ کنند بتوانند از بلاکچین استفاده کنند، می‌ توان خطوط زمانی شفاف و روشنی را برای مالکیت دارایی ایجاد کرد.

قراردادهای هوشمند

قرارداد هوشمند یک کد الکترونیکی است که می تواند در زنجیره بلوکی برای تسهیل، تأیید یا مذاکره برای یک قرارداد ساخته شود.

قراردادهای هوشمند تحت مجموعه ای با شرایطی مختلف عمل می کنند که کاربران با آن موافق هستند، هنگامی که این شرایط انجام شد، قرارداد هوشمند طور خودکار اجرا می شود.

مثلاً: یک مستأجر  مایل است با استفاده از یک قرارداد هوشمند آپارتمانی را اجاره کند.

صاحبخانه موافقت می کند که به محض پرداخت ودیعه توسط مستاجر، کد آپارتمان را به مستاجر بدهد.

هم مستأجر و هم صاحبخانه شرایط مربوط به معامله خود را به قرارداد هوشمند می فرستند، که در تاریخ شروع اجاره، کد آپارتمان را نگه می دارد و به طور خودکار با سپرده تضمینی که مستاجر پرداخت می کند مبادله می شود.

اگر صاحبخانه تا تاریخ اجاره کد درب را ارائه نکند، قرارداد هوشمند ودیعه را بازپرداخت می کند.

این کار هزینه ها و فرآیندهایی را که معمولاً با استفاده از دفتر اسناد رسمی انجام می شود را، کاهش می دهد.

زنجیره تامین

به عنوان مثال شرکت IBM Food Trust، تامین کنندگان می توانند از بلاکچین برای ثبت منشاء موادی که خریداری کرده اند استفاده کنند.

این موضوع به شرکت‌ ها اجازه می‌ دهد تا نه تنها صحت محصولات خود، بلکه برچسب‌ های رایجی مانند: ارگانیک، سیب سلامت، مجوز های بهداشتی و قیمت منصفانه را نیز تأیید کنند.

صنعت غذا به طور فزاینده ای از بلاکچین برای ردیابی مسیر و ایمنی غذا در طول سفر مزرعه به کاربر استفاده می کند.

رای دادن

همانطور که در بالا ذکر شد، بلاکچین می تواند برای تسهیل یک سیستم رای گیری مدرن استفاده شود.

همانطور که در انتخابات میان دوره ای نوامبر 2018 در ویرجینیای غربی ایالات متحده آمریکا آزمایش شد، رای دادن با بلاکچین پتانسیل حذف تقلب در انتخابات و افزایش مشارکت رای دهندگان را دارد.

استفاده از بلاکچین به این روش، دستکاری آرا را تقریبا غیرممکن می کند.

پروتکل بلاکچین همچنین شفافیت را در فرآیند انتخابات حفظ می‌ کند و پرسنل مورد نیاز برای برگزاری انتخابات را کاهش می‌ دهد و نتایج تقریباً فوری را برای مقامات فراهم می‌ کند.

این امر نیاز به بازشماری مجدد یا هرگونه نگرانی واقعی مبنی بر اینکه تقلب ممکن است انتخابات را تهدید کند را از بین می برد.

مزایا و معایب بلاکچین

با تمام پیچیدگی هایش، پتانسیل بلاکچین به عنوان شبکه برای نگهداری سوابق تقریباً بدون محدودیت است.

در شبکه بلاکچین افراد علاوه بر داشتن حریم خصوصی بیشتر و امنیت بالا، دارای پرداخت هزینه پایین تری برای پردازش و خطاهای کمتری نیز می باشند اما معایبی هم وجود دارد که به مزایا و معایب این پایگاه داده به صورت خلاصه می پردازیم:

مزایا

• با حذف دخالت انسان در راستی‌ آزمایی، دقت بهبود یافته است.
• کاهش هزینه با حذف تأیید شخص ثالث انجام می شود.
• تمرکز زدایی، دستکاری داده ها را دشوار می کند.
• تراکنش ها را امن، خصوصی و کار آمد می کند.
• تکنولوژی شفاف را ارائه می دهد.
• یک جایگزین بانکی و راهی برای ایمن سازی اطلاعات شخصی شهروندان کشورهای دارای دولت های ناپایدار یا توسعه نیافته ارائه می کند.

معایب

• هزینه فناوری قابل توجه مرتبط با استخراج بیت کوین را دارد.
• تراکنش های کمی را در ثانیه انجام می دهد.
• سابقه استفاده در فعالیت های غیرقانونی، مانند دارک وب را دارد.
• مقررات بسته به حوزه کشور های مختلف، متفاوت و نامشخص است.
• محدودیت های ذخیره سازی داده ها را ایجاد می کند.

بررسی دقیق مزایای بلاکچین

دقت زنجیره

تراکنش های شبکه بلاکچین توسط شبکه ای متشکل از هزاران کامپیوتر تایید می شود.

این تقریباً تمام دخالت انسان در فرآیند تأیید را حذف می کند و در نتیجه خطای انسانی کمتر و ثبت دقیق اطلاعات رخ می دهد.

حتی اگر کامپیوتری در شبکه یک اشتباه محاسباتی مرتکب شود، این خطا فقط در یک نسخه از بلاکچین ایجاد می شود، برای اینکه این خطا به بقیه بلاکچین سرایت کند، باید حداقل 51 درصد از رایانه‌ های شبکه آن را ایجاد کنند که برای شبکه‌ ای بزرگ و در حال رشد به اندازه بیت‌ کوین تقریباً غیر ممکن است.

کاهش هزینه ها

به طور معمول، کاربران به بانک برای تأیید یک معامله، یک سیستم مرکزی رسمی برای امضای یک سند، هزینه زیادی را پرداخت می کنند.

بلاکچین نیاز به تأیید شخص ثالث ندارد و به همراه آن هزینه های مرتبط با آنها را از بین می برد.

به عنوان مثال: صاحبان مشاغل هر زمان که پرداخت ها را با استفاده از کارت های اعتباری می پذیرند، هزینه اندکی را متحمل می شوند، زیرا بانک ها و موسسات مالی باید این تراکنش ها را پردازش کنند.

از سوی دیگر، بیت کوین قدرت مرکزی ندارد و کارمزد تراکنش های محدودی دارد.

عدم تمرکز

بلاکچین هیچ یک از اطلاعات خود را در یک مکان مرکزی ذخیره نمی کند.

در عوض، بلاکچین نسخه ای را در شبکه ای از رایانه ها پخش می کند.

هر زمان که یک بلوک جدید به بلاکچین اضافه می شود، هر کامپیوتر موجود در شبکه، بلاکچین خود را به روز می کند تا تغییر را ایجاد کند.

با انتشار آن اطلاعات در سراسر شبکه، به جای ذخیره آن در یک پایگاه داده مرکزی، دستکاری بلاکچین دشوارتر می شود.

اگر یک نسخه از بلاکچین به دست یک هکر بیفتد، تنها یک کپی از اطلاعات به جای کل شبکه، به خطر می افتد.

تراکنش های کارآمد

تسویه معاملاتی که از طریق یک سیستم مرکزی انجام می شود ممکن است تا چند روز طول بکشد.

برای مثال: اگر سعی کنید یک چک را در ساعات پایانی کار در چهارشنبه به یک حساب واریز کنید، ممکن است تا صبح شنبه وجه مورد نظر را در حساب مشاهده نکنید.

در حالی که مؤسسات مالی در ساعات کاری، معمولاً پنج روز هفته، کار می کنند، بلاکچین 24 ساعت شبانه روز، هفت روز هفته و 365 روز در سال کار می کند.

تراکنش ها را می توان در کمتر از 10 دقیقه در بلاکچین تکمیل کرد و پس از چند ساعت می توان آن را ایمن در نظر گرفت و این به ویژه برای معاملات برون مرزی مفید است که معمولاً به دلیل مشکلات منطقه زمانی و این واقعیت که همه طرف‌ ها باید پردازش پرداخت را تأیید کنند، بسیار بیشتر طول می‌ کشد.

معاملات خصوصی

بسیاری از شبکه‌ های بلاکچین به‌ عنوان پایگاه‌ های داده عمومی عمل می‌ کنند، به این معنی که هر کسی با اتصال به اینترنت می‌ تواند فهرستی از تاریخچه تراکنش‌ های شبکه را مشاهده کند.

اگرچه کاربران می توانند به جزئیات مربوط به تراکنش ها دسترسی داشته باشند، اما امکان دستیابی به اطلاعات شناسایی کاربرانی که این تراکنشات را انجام می دهند وجود ندارند، این یک تصور غلط است که شبکه های بلاکچین ناشناس است، در واقع فقط محرمانه است، به این معنی که تراکنش ها قابل رویت هستند اما نمی توان فهمید متعلق به چه کسی می باشد.

هنگامی که کاربر یک تراکنش عمومی انجام می دهد، کد منحصر به فرد او همانطور که قبلاً ذکر شد کلید عمومی نامیده می شود، در زنجیره بلوکی ثبت می شود، اما اطلاعات شخصی آنها در جایی نمایش داده نمی شود.

اگر شخصی در صرافی ای که نیاز به شناسایی دارد، بیت کوین خریداری کرده باشد، هویت آن شخص همچنان به آدرس بلاکچین او مرتبط است، اما یک تراکنش، حتی زمانی که به نام شخص مرتبط باشد، هیچ اطلاعات شخصی را فاش نمی کند.

تراکنش های امن

پس از ثبت تراکنش، صحت آن باید توسط شبکه بلاکچین تایید شود.

هزاران کامپیوتر روی بلاکچین برای تأیید صحت جزئیات خرید فعال هستند، پس از اینکه کامپیوتر تراکنش را تأیید کرد، به بلوک بلاکچین اضافه می شود.

هر بلوک در بلاکچین حاوی هش منحصر به فرد خود به همراه هش منحصر به فرد بلوک قبل از آن است.

وقتی اطلاعات یک بلوک به هر طریقی ویرایش می‌ شود، کد هش آن بلوک تغییر می‌ کند، اما کد هش روی بلوک بعد از آن تغییر نمی‌ کند. این تناقض تغییر اطلاعات مربوط به بلاکچین را بدون اطلاع قبلی بسیار دشوار می کند.

شفافیت

اکثر بلاکچین ها کاملاً نرم افزار منبع باز هستند، این بدان معناست که هر کسی و همه می توانند کد آن را مشاهده کنند.

این موضوع به حسابرسان این امکان را می دهد که ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین را برای امنیت بررسی کنند.

 همچنین به این معنی است که هیچ مرجع واقعی در مورد اینکه چه کسی کد بیت کوین یا نحوه ویرایش آن را کنترل می کند وجود ندارد، به همین دلیل، هر کسی می تواند تغییرات یا ارتقاء سیستم را پیشنهاد دهد.

بانکداری بدون وجود بانک

شاید عمیق ترین جنبه بلاکچین و بیت کوین این باشد که هر کسی، صرف نظر از قومیت، جنسیت یا پیشینه فرهنگی، می تواند از آن استفاده کند.

بر اساس گزارش بانک جهانی، تخمین زده می شود که 1.7 میلیارد بزرگسال حساب بانکی یا هیچ وسیله ای برای ذخیره پول یا ثروت خود ندارند.

تقریباً همه این افراد در کشور های در حال توسعه زندگی می کنند، جایی که اقتصاد در مراحل ابتدایی خود است و کاملاً به پول نقد وابسته می باشد.

این افراد اغلب پول کمی به دست می آورند که به صورت پول نقد فیزیکی پرداخت می شود.

سپس آنها باید این پول نقد فیزیکی را در مکان‌ های مخفی در خانه‌ های خود یا سایر مکان‌ های زندگی ذخیره کنند و آنها را در معرض سرقت یا خشونت قرار دهند.

کلید های کیف پول بیت کوین را می توان روی یک تکه کاغذ، یک تلفن همراه ارزان قیمت حفظ کرد.

بلاکچین‌ های آینده همچنین به دنبال راه‌ حل‌ هایی هستند تا نه تنها واحدی برای ذخیره‌ سازی ثروت باشند، بلکه سوابق پزشکی، حقوق مالکیت و انواع قرارداد های قانونی دیگر را نیز ذخیره کنند.

 بررسی دقیق معایب بلاکچین

هزینه فناوری

اگرچه بلاکچین می تواند در هزینه های کاربران برای تراکنش ها صرفه جویی کند، اما این فناوری در کل به دور از هزینه است.

به عنوان مثال: سیستم PoW که شبکه بیت کوین از آن برای اعتبار سنجی تراکنش ها استفاده می کند، مقادیر زیادی از توان محاسباتی را مصرف می کند.

در دنیای واقعی، توان میلیون‌ ها کامپیوتر در شبکه بیت‌ کوین نزدیک به چیزی است که نروژ و اوکراین سالانه مصرف می‌کنند.

علیرغم هزینه های استخراج بیت کوین، کاربران همچنان قبض های برق خود را افزایش می دهند تا تراکنش های روی بلاکچین را تایید کنند.

به این دلیل که وقتی ماینرها یک بلوک را به بلاکچین بیت کوین اضافه می کنند، بیت کوین کافی به آنها پاداش داده می شود تا وقت و انرژی خود را ارزشمند کنند.

وقتی صحبت از بلاکچین‌ هایی می‌ شود که از ارز دیجیتال استفاده نمی‌ کنند، ماینرها باید برای اعتبار سنجی تراکنش‌ ها پول یا انگیزه‌ های دیگری دریافت کنند.

برخی از راه حل ها برای این مسائل در حال ظهور است. به عنوان مثال: مزارع استخراج بیت کوین برای استفاده از انرژی خورشیدی، گاز طبیعی اضافی از سایت‌ های فرکینگ یا نیروگاه‌ های بادی راه‌ اندازی شده‌ اند.

سرعت و ناکارآمدی داده ها

بیت کوین یک مطالعه موردی عالی برای ناکارآمدی های احتمالی بلاکچین است.

سیستم PoW بیت کوین حدود 10 دقیقه طول می کشد تا یک بلوک جدید به بلاکچین اضافه کند.

با این نرخ، تخمین زده می شود که شبکه بلاکچین تنها می تواند حدود هفت تراکنش در ثانیه (TPS) را مدیریت کند، اگرچه سایر ارزهای رمزپایه مانند: اتریوم عملکرد بهتری نسبت به بیت کوین دارند، اما همچنان توسط بلاکچین محدود هستند.

سال هاست که راه‌ حل‌ های زیادی برای این موضوع در حال توسعه می باشند.

در حال حاضر بلاکچین هایی وجود دارند که بیش از 30000 TPS دارند.

مسئله دیگر این است که هر بلوک فقط می تواند داده های زیادی را در خود جای دهد، بحث اندازه بلوک یکی از مهم ترین مسائل برای مقیاس‌ پذیری بلاکچین‌ ها در آینده بوده و هست.

فعالیت غیرقانونی

محرمانه بودن در شبکه بلاکچین از کاربران در برابر هک محافظت می کند و حریم خصوصی را حفظ می کند. امکان معاملات و فعالیت غیرقانونی در شبکه بلاکچین نیز وجود دارد.

یکی از موارد استفاده از بلاکچین برای تراکنش های غیرقانونی احتمالاً جاده ابریشم است، یک بازار آنلاین دارک وب، برای مواد مخدر و پولشویی که از فوریه 2011 تا اکتبر 2013 که توسط FBI تعطیل شد، فعالیت می کرد.

دارک وب به کاربران این امکان را می دهد که بدون ردیابی با استفاده از مرورگر Tor، کالاهای غیرقانونی بخرند و بفروشند و خرید های غیر قانونی در بیت کوین یا سایر ارزهای دیجیتال انجام دهند.

مقررات فعلی ایالات متحده آمریکا، ارائه دهندگان خدمات مالی را ملزم می کند که هنگام افتتاح حساب، اطلاعاتی در مورد مشتریان خود به دست آورند، هویت هر مشتری را تأیید کنند که مشتریان در هیچ فهرستی از سازمان های تروریستی شناخته شده یا مشکوک ظاهر نمی شوند.

بلاکچین به هر کسی امکان دسترسی به حساب‌ های مالی را می‌ دهد و به مجرمان اجازه می‌ دهد راحت‌ تر معامله کنند.

بسیاری استدلال کرده‌ اند که استفاده‌ های خوب از ارز دیجیتال، مانند بانکداری در دنیای بدون بانک، بیشتر از استفاده‌ های بد از ارزهای دیجیتال است، به‌ ویژه زمانی که بیشتر فعالیت‌ های غیر قانونی هنوز از طریق پول نقد غیر قابل ردیابی انجام می‌ شود.

مقررات

بسیاری در فضای ارز دیجیتال نگرانی خود را در مورد مقررات دولتی در بازار ارزهای دیجیتال ابراز کرده اند.

در حالی که با رشد شبکه غیرمتمرکز بلاکچین، محدود سازی ارزی و شبکه ای مانند بیت کوین دشوار و تقریبا غیرممکن است، دولت ها از نظر تئوری می توانند مالکیت ارزهای دیجیتال یا مشارکت در شبکه های آنها را غیرقانونی کنند.

این نگرانی با گذشت زمان کوچکتر شده است، زیرا شرکت های بزرگی مانند PayPal شروع به اجازه مالکیت و استفاده از ارزهای دیجیتال در پلتفرم خود می کنند.

پلتفرم بلاکچین چیست؟

پلتفرم بلاکچین به کاربران و توسعه دهندگان اجازه می دهد تا استفاده های جدیدی از زیرساخت بلاکچین موجود را ایجاد کنند.

یک مثال اتریوم است که دارای یک ارز دیجیتال به نام اتر ( ETH ) است.

بلاکچین اتریوم، اجازه ایجاد قرارداد های هوشمند و توکن های قابل برنامه ریزی را می دهد که در عرضه اولیه ارز ها (ICO) و توکن های غیرقابل تعویض (NFT) استفاده می شوند.

همه اینها در اطراف زیرساخت اتریوم ساخته شده و توسط گره های شبکه اتریوم ایمن شده اند.

بلاکچین خصوصی و عمومی

یک بلاکچین عمومی، به عنوان یک بلاکچین باز یا بدون مجوز شناخته می شود، جایی که هر کسی می تواند آزادانه به شبکه بپیوندد و یک گره ایجاد کند.

به دلیل ماهیت باز در بلاکچین عمومی، این بلاکچین باید با رمزنگاری و یک سیستم اجماع مانند اثبات کار (PoW) ایمن شوند.

از سوی دیگر، یک بلاکچین خصوصی یا مجاز، نیاز به تایید هر گره قبل از پیوستن به آن دارد.

از آنجایی که گره‌ ها قابل اعتماد در نظر گرفته می‌ شوند، لایه‌ های امنیتی نیازی به قوی بودن ندارند.

چه کسی بلاکچین را اختراع کرد؟

فناوری بلاکچین برای اولین بار در سال 1991 توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتتا، دو ریاضیدانی که می خواستند سیستمی را پیاده سازی کنند که در آن مهرهای زمان اسناد را نمی توان دستکاری کرد، مطرح شد.

در اواخر دهه 1990، نیک سابو، سایفر پانک پیشنهاد استفاده از یک بلاکچین را برای ایمن کردن یک سیستم پرداخت دیجیتال، معروف به بیت گلد ارائه کرد.

آینده بلاکچین چیست؟

با بسیاری از کاربرد های عملی این فناوری که در حال حاضر پیاده سازی و بررسی شده اند، بلاکچین در نهایت به دلیل بیت کوین و ارزهای دیجیتال نامی برای خود دست و پا کرده است.

به‌ عنوان یک کلمه کلیدی در زبان هر سرمایه‌ گذار در کشور، بلاکچین می‌ تواند عملیات معاملاتی و دولتی را دقیق‌ تر، کارآمد تر، ایمن‌ تر و ارزان‌ تر و با واسطه‌ های کمتر انجام دهد.

همانطور که ما برای ورود به دهه سوم بلاکچین آماده می شویم، دیگر بحث این نیست که آیا شرکت های قدیمی به این فناوری دست پیدا می کنند یا خیر، بلکه این سوال به وجود می آید که چه زمانی این اتفاق رقم می خورد.

امروزه شاهد گسترش NFT ها و توکن سازی دارایی ها هستیم، دهه های آینده دوره مهمی از رشد برای بلاکچین خواهد بود.