به چه کسی معامله گر گفته می شود؟

معامله گر فردی است که به خرید و فروش دارایی های مالی برای خود یا شخص دیگر در بازارهای مالی می پردازد.

تفاوت اصلی بین یک معامله گر و یک سرمایه گذار، مدت زمانی است که شخص یک دارایی را در اختیار دارد.

سرمایه گذاران تمایل دارند افق زمانی بلندمدت داشته باشند، در حالی که معامله گران تمایل دارند دارایی ها را برای دوره های زمانی کوتاه تری نگهداری کنند تا از روند های کوتاه مدت سود کسب کنند.

نکات کلیدی

• معامله گران افرادی هستند که به خرید و فروش کوتاه مدت یک سهام برای خود یا اشخاص دیگر اقدام می کنند.
• یکی از معایب معامله گری، مالیات و کارمزدی است که بر معاملات اعمال می شود، از آنجایی که تعداد معاملات یک معامله گر زیاد است و بابت هر معامله یک مالیات و کارمزد باید پرداخت شود معامله گر باید مبلغ زیادی را بابت این موارد پرداخت کند.
• معامله‌ گران را می‌ توان در مقابل سرمایه‌ گذارانی قرار داد که به‌ جای سود کوتاه‌ مدت به دنبال سود بلند مدت هستند.

درک معامله گران

یک معامله گر می تواند برای یک موسسه مالی یا اشخاص دیگر کار کند، در این صورت با پول و اعتبار شرکت یا فرد دیگر معامله می کند و ترکیبی از حقوق و پاداش به معامله گر پرداخت می شود.

از طرف دیگر، یک معامله گر می تواند برای خودش کار کند به این معنی که با پول و اعتبار خود معامله می کند اما تمام سود را برای خود نگه دارد.

از جمله معایب معاملات کوتاه مدت، هزینه های کمیسیون و پرداخت اسپرد ها است.

از آنجایی که معامله‌ گران اغلب در استراتژی‌ های معاملاتی کوتاه‌ مدت برای کسب سود شرکت می‌ کنند، باید کارمزد های زیادی را پرداخت کنند.

با این حال، افزایش تعداد کارگزاری‌ ها و ایجاد رقابت باعث تخفیف هایی شده است که این هزینه کمتر مورد توجه قرار می گیرد، در حالی که پلتفرم‌ های معاملات الکترونیکی اسپردها را در بازار ارز کاهش داده‌اند.

معاملات برای موسسات در مقابل معاملات شخصی

بسیاری از مؤسسات مالی بزرگ دارای اتاق های معاملاتی هستند که در آن معامله گران کارکنانی هستند که طیف وسیعی از محصولات و دارایی ها را به نمایندگی از شرکت خرید و فروش می کنند.

در این سیستم به هر معامله‌ گری محدودیتی داده می‌ شود که چه مقدار از یک موقعیت را می‌ تواند تحت کنترل بگیرد و میزان ضرر در معاملات برای هر معامله گر محدود به یک عدد می شود و فراتر از آن نباید ریسکی صورت پذیرد.

شرکت ها دارای ریسک اساسی هستند و بیشتر در تلاش هستند تا سود های خود را حفظ کنند و معامله گران برای انجام این کار در شرکت ها حقوق و پاداش دریافت می کنند.

اکثر افرادی که برای خودشان معامله می کنند معمولا در خانه یا دفتر کار شخصی هستند و از یک پلتفرم معاملاتی آنلاین استفاده می کنند، محدودیت های معاملات شخصی به میزان پول نقد و اعتبار خود معامله گر بستگی دارد.

منبعی مهم برای معامله گران

کارگزاری ها معمولا برای معامله گران فعال امتیازات و تخفیفاتی را در نظر می گیرند، کارگزاری ها معمولا مشاوره مالی و توصیه ای را به کاربران خود ارائه نمی کنند.

افراد نمی توانند به صورت مستقل در بورس ها فعالیت کنند و فقط با استفاده از کارگزاری ها می توانند به شبکه های معاملاتی بورس دسترسی پیدا کنند.

بسیاری از کارگزاران به معامله گران اجازه می دهند برای خرید سهام اعتباری را از کارگزاری دریافت کنند، با این کار موقعیت هایی را برای افزایش معاملات ایجاد می کنند.

پلتفرم‌ های معاملات ارزی با خریداران و فروشندگان ارز در بازارهای نقدی و اختیار معامله مطابقت دارند.

این پلتفرم ها میزان اطلاعات قیمتی را که در اختیار معامله گران قرار می گیرد به شدت افزایش می دهند و در نتیجه اسپرد قیمت را محدود می کنند و کمیسیون را کاهش می دهند.

مالیات و کارمزد در معاملات کوتاه مدت

یکی از مشکلات سود های کوتاه مدت معاملاتی این است که معمولاً بر اساس نرخ مالیات بر درآمد عادی معامله گر مشمول مالیات می شوند.

سود سرمایه بلندمدت تا 20 درصد مشمول مالیات است، اما نیاز است که ابزار پایه حداقل برای یک سال نگهداری شود.

برخی از حقایقی که IRS هنگام ارزیابی وضعیت مالیاتی معامله گران در نظر می گیرد، دوره نگهداری اوراق بهادار، تعداد معاملات انجام شده، فراوانی و مقدار دلاری معاملات است.