آشنایی با ico

عرضه اولیه یک سهام یا یک ارز دیجیتال برای جمع آوری سرمایه در راستای ایجاد یک شرکت را ICO می گویند.

شرکتی که به دنبال جمع آوری پول برای ایجاد یک ارز دیجیتال و برنامه یا سرویس جدید است می تواند یک ICO را به عنوان راهی برای جمع آوری سرمایه راه اندازی کند.

سرمایه‌ گذاران علاقه‌ مند می‌ توانند برای دریافت سهام یا ارز دیجیتال جدید ایجاد شده توسط یک شرکت، طی پیشنهادی آن را بخرند.

در ارز های دیجیتال ممکن است ارز ها دارای برخی کاربرد های مرتبط با محصول یا خدماتی باشند که شرکت می خواهد ارائه دهد یا ممکن است فقط نشان دهنده یک سهم در شرکت یا پروژه باشند.

نکات کلیدی

• عرضه اولیه روشی محبوب در جهت جمع آوری سرمایه برای محصولات و خدماتی است که معمولاً مربوط به ارزهای دیجیتال یا سهام شرکت های بورس است.
• ICO ها مشابه عرضه های عمومی اولیه هستند، اما ارز ها و یا سهام منتشر شده در یک ICO می توانند برای یک سرویس نرم افزاری یا محصول باشند.
• برخی از ICO ها بازدهی کلانی برای سرمایه گذاران به همراه داشته اند.
• برای شرکت در ICO های ارز دیجیتال، معمولاً ابتدا باید یک ارز دیجیتال معتبر خریداری کنید به علاوه درک اولیه ای از کیف پول ها و صرافی های ارزهای دیجیتال داشته باشید.
• ICO های ارز دیجیتال در بیشتر موارد کاملاً غیرقانونی هستند، بنابراین سرمایه گذاران باید در هنگام تحقیق و سرمایه گذاری در ICO ها احتیاط و دقت بالایی داشته باشند. این مورد در مورد ICO های بورس صدق نمی کند زیرا تمامی ICO های انجام شده مورد تایید سازمان مرکزی می باشد.

ICO در ارز دیجیتال چگونه کار می کنند

زمانی که یک پروژه ارز دیجیتال می‌خواهد از طریق ICO پول جمع‌ آوری کند، اولین قدم برای سازمان‌ دهندگان این است که تعیین کنند ساختار این پروژه چگونه است.

ICO ها را می توان به چند روش مختلف تقسیم کرد از جمله:

• عرضه ایستا و قیمت ثابت: یک شرکت می تواند یک هدف یا محدودیت بودجه خاصی را تعیین کند، به این معنی که هر ارز فروخته شده در ICO دارای قیمت از پیش تعیین شده است و کل عرضه ارز ها ثابت هستند.
• عرضه ایستا و قیمت پویا: یک ICO می‌تواند یک عرضه ثابت از ارز های دیجیتال و هدف تأمین مالی پویا داشته باشد که این بدان معناست که مقدار وجه دریافتی در ICO قیمت کلی هر ارز دیجیتال را تعیین می‌کند.
• عرضه پویا و قیمت ثابت: برخی از ICO های ارز دیجیتال پویا هستند اما قیمت ثابت دارند، به این معنی که میزان سرمایه دریافتی تعیین کننده قیمت ارز ها است.

در کنار ساختار ICO، پروژه کریپتو معمولاً یک وایت پیپر ایجاد می کند که از طریق وب سایت جدیدی که به توکن اختصاص داده شده است در اختیار سرمایه گذاران قرار می گیرد.

سرمایه گذاران پروژه از وایت پیپر برای توضیح سازندگان نسبت به پروژه و درک اطلاعات مهم مرتبط با ICO استفاده می کنند:

• این پروژه در مورد چیست
• نیازی که پروژه پس از اتمام دارد چیست
• پروژه به چه مقدار پول نیاز دارد
• بنیانگذاران چه تعداد از ارز های مجازی را حفظ خواهند کرد
• چه نوع پرداختی برای خرید ارز پذیرفته خواهد شد
• مدت زمان اجرای کمپین ICO

این پروژه، وایت پیپر را به عنوان بخشی از کمپین ICO خود منتشر می کند که آن را برای تشویق علاقه مندان و حامیان پروژه برای خرید برخی از ارز های پروژه طراحی می کند.

سرمایه‌گذاران معمولاً می‌توانند از ارز فیات یا ارز دیجیتال برای خرید توکن‌ های جدید استفاده کنند و به طور کلی رایج است که سرمایه‌ گذاران با استفاده از سایر اشکال رمز نگاری مانند بیت‌کوین یا اتریوم پرداخت خود را انجام دهند.

ارز های تازه منتشر شده مشابه سهام فروخته شده به سرمایه گذاران است.

اگر پول جمع‌ آوری‌ شده در یک ICO کمتر از حداقل مقدار مورد نیاز طبق معیار های ICO باشد، ممکن است تمام پول به سرمایه‌ گذاران پروژه بازگردانده شود که ICO ناموفق تلقی می شود.

اگر الزامات تامین مالی در بازه زمانی مشخص برآورده شود، آنگاه پول جمع‌ آوری‌ شده برای دستیابی به اهداف پروژه هزینه می‌شود.

چه کسی می تواند یک ICO راه اندازی کند؟

هر کسی می تواند یک ICO راه اندازی کند در حال حاضر با مقررات بسیار کمی در مورد ICO ها در دنیا هر کسی که می تواند به فناوری مناسب دسترسی داشته باشد، آزاد است تا یک ارز دیجیتال جدید راه اندازی کند.

اما نبود مقررات همچنین به این معنی است که ممکن است کسی هر کاری که لازم است انجام دهد تا شما را متقاعد کند که ICO قانونی دارد و سپس با پول های به دست آورده فرار کند.

از بین همه راه‌ های ممکن برای تأمین مالی، ایجاد یک ICO احتمالاً یکی از ساده‌ ترین راه‌ ها برای راه‌ اندازی به عنوان کلاهبرداری است.

اگر واقعاً قصد شرکت در ICO جدیدی را دارید که در مورد آن شنیده اید، حتماً دقت لازم را به عمل آورید.

اولین نکته مورد توجه این است که مطمئن شوید افرادی که ICO را ارائه می دهند، واقعی و پاسخگو هستند.

یکی از موارد کلیدی که باید به دنبال آن باشید، تاریخچه سرنخ های محصول با رمزنگاری یا بلاکچین است.

اگر به نظر می‌رسد که این پروژه کسی را با تجربه مرتبط و به راحتی تأیید نمی‌کند، این یک نکته خطرناک است.

ICO در مقابل IPO

معمولا عرضه اولیه سهام باعث افزایش سرمایه برای شرکت هایی است که از قبل وجود داشته اند و با ورودشان به بازار بورس اقدام به توزیع سهام خود (عرضه اولیه) می کنند تا با جذب سرمایه اقدام به هدفمند سازی و رشد خود کنند، در مواردی که شرکت ها از قبل وجود داشته باشد و اقدام به جذب سرمایه کنند IPO صورت می گیرد؛ این شرکت ها می توانند وارد بازار بورس شوند اما تا مدتی اقدام به جذب سرمایه و عرضه اولیه نکنند که البته در نهایت باید این اقدام صورت پذیرد که بتوان گفت به ورود یک شرکت به بازار بورس IPO یا پذیره نویسی می گویند.

IPO ها نسبت به ICO ها برای سرمایه گذاران قابل اعتماد تر هستند زیرا شرکتی که IPO می کند از قبل وجود داشته فقط با IPO وارد بازار هایی مثل بورس و اوراق بهادار می شوند.

در ارز های دیجیتال هم، امکان این وجود دارد که یک شرکت یا یک پروژه که از قبل وجود داشته اقدام به ارائه یک ارز دیجیتال کند که می توان گفت به دلیل وجود یک شرکت از قبل باعث می شود که این ارز IPO شود.

عرضه اولیه در ICO به این شکل است که یک عده از افراد اقدام به جذب سرمایه برای ایجاد یک شرکت یا یک پروژه ارز دیجیتال می کنند و سرمایه گذاران با پیش خرید ارز های دیجیتال آنها در شکل گیری و اهداف به پروژه کمک می کنند.

ICO های ارز دیجیتال معمولا از مقررات خاصی پیروی نمی کنند و همین باعث وجود خطراتی همچون کلاهبرداری برای سرمایه گذاران می باشد، لذا سرمایه گذاری در ICO را باید با دقت بالا انجام دهید که از خطرات احتمالی در امان باشید.

مزایا و معایب ICO

خدمات آنلاین می‌توانند تولید ارزهای دیجیتال را تسهیل کنند و به‌ طور استثنایی برای یک شرکت، راه‌اندازی ICO را آسان می‌کنند.

مدیران ارز ها را مطابق با شرایط ICO تولید می کنند، آنها را دریافت می کنند و سپس با انتقال کوین ها به سرمایه گذاران فردی، ارز را توزیع می کنند.

اما از آنجایی که ICO ها توسط مقامات مالی مانند SEC تنظیم نمی شوند، مبالغی که به دلیل تقلب یا بی کفایتی از سرمایه گذاران از بین رفته اند ممکن است هرگز باز نگردد.

سرمایه‌ گذاران اولیه در یک ICO معمولاً توقع این را دارند که ارز هایی که پیش خرید می کنند پس از راه‌ اندازی پروژه ارزش پیدا کنند که پتانسیل بازدهی بسیار بالا مزیت اصلی یک ICO است.

اما قانونی بودن ارزهای دیجیتال یا دارایی‌ های دیجیتال تضمین نمی‌شود.

در سال 2017، بانک خلق چین رسما ICO ها را ممنوع کرد و آنها را برای ثبات اقتصادی و مالی معکوس خواند.